شانس؟

خیلی وقتا میدونم باید چیکار کنم، میدونم چی دوست دارم اما شروع نمیکنم، برای خودم دلیل میارم که خب تنها نمیشه یا از پسش برنمیام و بعد میزارم کنار.دوست دارم نقاشی بکشم، دوست دارم بنویسم، دوست دارم توی کارم حرفه ای بشم اما انگار انگیزه ی شروع ندارم. شانس؟...ادامه مطلب

تصور موفقیت خیلی جالبه، مثلا من تاحالا از اطرافیان شنیدم که بهم گفتن موفقی و تشویقم کردن اما از نظر خودم شاید خیلی اینطور نباشه، تو فکر خودم خیلی تنبل و بی حوصله ام و خیلی اوقات میترسم از پس کارام برنیام. معیار های من برای موفق گفتن به کسی خیلی سفت و سخت تره. شانس؟...ادامه مطلب

همونقدر که فکر میکردم از آوردن لیا به خونه مطمينم، به همون اندازه الان پشیمون.وقتی نخوای باور کنی هزارتا دلیل واضح هم وجود داشته باشه بازم باور نمیکنی.همیشه اینکه یک گربه داشته باشمو دوست داشتم، اما خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم وقت میخواد، برای منی که تازه دارم نزدیک ۲۰ سالگی میشم و باید خیلی چیزا رو تجربه کنم خیلی سخته که بخوام نگران یه موجود دیگه باشم. شانس؟...ادامه مطلب

بعضی اوقات به خودت میای و میبینی  انرژی زیادی برای نگه داشتن یک رابطه صرف کردی، میبینی تو ده قدم خواستی نزدیک بشی اما طرف مقابلت نزدیک که نشده میخواد عقب ترم بره، شروع میکنی به جنگ اعصاب های الکی، حالا تازه باید بیشتر انرژی صرف کنی تا دلایلی که تو ذهنت میگه ‍"دیگه کاری ازت ساخته نیست." رو توجیح کنی که اینطور نیست.ولی میدونید؟ یروز میرسه که تصمیم می گیرید به طور جدی تمومش کنید، میفهمید روانتون خیلی مهم تر از نگه داشتن آدم های کنارتونه.تصمیم سختیه اما از پسش برمیاید. شانس؟...ادامه مطلب

بگو از تجربیاتت ۱۴۰۰/۱۲/۰۴    آدما نیاز دارن تجربه های هم رو بشنون.   گاهی لازمه بشنوی و ببینی کسی که تو شرایط تو بوده چطور دووم آورده تا تحمل کنی و بگذره. شانس؟...ادامه مطلب

دستاورد های ۹۸ من، شاید کمی اعتماد به نفس بود، روابط خوب بجز با فامیل و دوست های قدیمی هم مشمول دستاوردهام هست! چیزی که یاد گرفتم اینه که به دوست و‌ فامیل اصلا نباید اعتماد کرد.

شانس؟...

همیشه موقع خوندن یک کتاب تازه و یا دیدن یک سریال جدید مسرانه تمام وقتمو میزارم پای جلو بردنش اما وقتی به پایانش میرسم با خودم میگم کاش توی همون مسیر دیدن و یا خوندن لذت بیشتری میبردم، مثلاً زمان بیشتری رو اختصاص میدم به خوندن و تحلیل هر فصل کتاب ، و در آخر وقتی از کتاب و سریال دل میکنم احساس میکنم چند روزی رو جای اون شخصیت ها بودم و زندگی کردم! 

شانس؟...

به قول دوستی؛ نویسنده ها قبل از آشنایی آونقدر از معشوق غایب مینویسن تا در آخر که اونو ملاقات میکنن به جای اینکه عاشق فرد بشن عاشق نوشته هاشون میشن!

شانس؟...

خونه ما توی یکی محله های تهرانه، و ساختمون ما از ساختمونای کناری کمی بلند تره و ما هم طبقه آخر ساکن هستیم.

بیشتر اوقات که جلوی پنجره میشینم مشغول دیدن تیک آف هواپیما ها میشم. اخیراً نمیتونم با دیدن هواپیما ها خودم رو جای اون ۱۷۶ نفر حادثه هواپیما ۷۵۲ اوکراین نزارم، نمیتونم تصور نکنم اون فیلمی که از اجساد دیدمو، نمیتونم فراموش کنم که چرا؟ مگه گناهشون چی بود؟ خانواده هاشون چی؟ 

تصورش وحشت ناکه!!! خیلی خیلی زیاد... و به این فکر میکنم که خدا کجاست؟ خدای اون ۱۷۶ نفر!

شانس؟...

 میاد توی کلاس از انتخاب صحبت میکنه، میگه هر اتفاقی میوفته انتخاب تو بوده و مسئول ۱۰۰٪ انتخابای خودت هستی، اونوقت خانواده و جامعه و .... چی میشه؟ 

اونی که سرطان میگیره انتخاب خودش بوده؟ اونی که تو هواپیما با هزاران امید مرد انتخاب خودش بود؟ درد آوره که در جواب این سوالا گفت آره انتخاب خودشون بود! 

میخوام بگم همچین جامعه مسموم و آلوده ای داریم با همین افکار خاطرناک و سمی.

شانس؟...